Τα εμπόδια για την κατάκτηση υψηλών στόχων και οι τρόποι αντιμετώπισής τους

1. Αναβλητικότητα.

Χιλιοειπωμένη έννοια, όχι τυχαία. Είναι από τα βασικότερα εμπόδια σε κάθε στόχο. Να θυμόμαστε πως το χθες πέρασε, το αύριο δεν έχει έρθει ακόμη, αυτό που μας ανήκει είναι το τώρα… Μην το σκέφτεστε απλώς, ξεκινήστε να το κάνετε. ΤΩΡΑ! Σε ένα νηπιαγωγείο είχα διαβάσει σε μία πινακίδα «Η καλύτερη εποχή για να φυτέψεις ένα δέντρο είναι πριν από 25 χρόνια… Η επόμενη καλύτερη είναι σήμερα».

2. Απουσία Χρονοδιαγράμματος.

Το «πάμε και βλέπουμε» ή το «βλέποντας και κάνοντας», είναι εξ ορισμού εμπόδια. Στο βιβλίο What to Do Between Birth and Death, o Charles Spezano λέει παραστατικά «η φράση ‘ξοδεύω το χρόνο μου’ δεν είναι μεταφορική, είναι η αλήθεια της ζωής». Σε τι αξίζει να «ξοδέψετε» ένα κομμάτι της ζωής σας; Αν το δούμε από αυτό το πρίσμα ίσως βελτιώσουμε τον τρόπο που διαχειριζόμαστε το χρόνο μας.

3. Η παρεξηγημένη έννοια του Ρίσκου.

Αβεβαιότητα – Βεβαιότητα. Τί είναι βέβαιο; Τι είναι εύκολο; Εάν τα μωρά ασχολούνταν με την έννοια του ρίσκου και της αβεβαιότητας, ακόμη όλοι μας θα μπουσουλούσαμε… Όλα αυτά που αναφέρουμε ως βέβαια και εύκολα ήταν πρώτα αβέβαια και δύσκολα.

4. Η «τύχη» και η «ατυχία».

Ήμουν άτυχος – ήταν τυχερός. Με εξαίρεση τα σοβαρά θέματα υγείας, όλα τα υπόλοιπα είναι θέματα επιλογών και ενεργειών. Μακροπρόθεσμα, μόνιμα άτυχος ή τυχερός δεν υπήρξε κανείς. Να Αντικαταστήσουμε την έννοια της τύχης με την έννοια της ευγνωμοσύνης και κάθε πρωί που ξυπνάμε και μπορούμε να σηκωθούμε από το κρεβάτι μας να λέμε ένα «ευχαριστώ». Ευχαριστώ που είμαι υγιής, αναπνέω και μπορώ να κυνηγήσω τους στόχους μου.

5. Ο στόχος σου, είναι «δικός σου» στόχος;

Κυνηγώ κάτι επειδή το κυνηγούν και οι άλλοι; Πιθηκίζω; Εάν ο στόχος δεν εξυπηρετεί τα βαθύτερα κίνητρά μου και δεν είναι μέρος ενός δικού μου οράματος, τότε στις πρώτες δυσκολίες θα έχω την τάση να εγκαταλείπω. Δική σας είναι η ζωή. Φροντίστε να είναι δικό σας και το όνειρο.

6. Το περιβάλλον μου.

Βρίσκομαι κοντά σε ανθρώπους που έχουν την τάση να με κρατούν χαμηλά; Χρησιμοποιούν τεχνάσματα για να προάγουν τη μετριότητα και να με αποθαρρύνουν; Είμαστε ο μέσος όρος των 5 ανθρώπων που επιλέγουμε να περνάμε πολύ χρόνο μαζί τους. Συναναστραφείτε με ανθρώπους που έχουν πάθος. Το πάθος είναι μεταδοτικό. Δεν έχει σημασία να έχουν και οι άλλοι τους ίδιους στόχους με εμένα, σημασία έχει να έχουν και αυτοί υψηλούς στόχους στον τομέα τους, όπως και εμείς.

7. Είστε επικεντρωμένοι στη βασική προτεραιότητά σας;

Εδώ που βρίσκομαι τώρα και αυτό που κάνω έχει καμία σχέση με τη βασική μου προτεραιότητα; Αν η απάντηση σε αυτή την ερώτηση είναι τις περισσότερες φορές όχι, τότε είναι βέβαιο ότι δεν είμαι εστιασμένος. Αυτή η ερώτηση πρέπει να γίνεται σε καθημερινή βάση. Αυτή η ερώτηση είναι ένας… «αφυπνιστής καθρέπτης» για να μπορώ να ξεπερνώ αυτό το εμπόδιο της μη επικέντρωσης. Στην αρχή θα μοιάζει αγχωτική, στην πορεία όμως θα δείτε πόσο χρήσιμη είναι αυτή η ερώτηση. Δοκιμάστε την.

8. Ταλέντο χωρίς Πειθαρχία.

Το ταλέντο χωρίς πειθαρχία είναι σαν ένα χταπόδι με πατίνια. Υπάρχει πολύ μεγάλη κινητικότητα, αλλά δεν ξέρεις ποτέ αν θα είναι προς τα εμπρός, προς τα πίσω ή προς το πλάι.
Αυτοπειθαρχία λοιπόν στο κάθε σημερινό βήμα και απαλλαγή από τις όποιες δικαιολογίες. Πειθαρχία στη διαδικασία, στα απλά και καθημερινά. Αυτά τα απλά και καθημερινά με την επανάληψη θωρακίζουν και ξεδιπλώνουν το όποιο ταλέντο.

Ρώτησαν κάποτε τον Kreisler Fritz, τον μεγάλο βιολιστή, «πώς μπορείς και παίζεις τόσο καλά; Πρέπει να είστε πολύ τυχερός». Απάντησε εμφατικά , «είναι θέμα εξάσκησης. Εάν δεν εξασκηθώ για ένα μήνα το κοινό θα είναι σε θέση να καταλάβει τη διαφορά. Εάν δεν εξασκηθώ για μία εβδομάδα τότε η γυναίκα μου μπορεί να αντιληφθεί τη διαφορά. Εάν δεν εξασκηθώ για μία μέρα, τότε ο ίδιος μπορώ να καταλάβω τη διαφορά».

9. Άνθρωποι – «βαρίδια» ή άνθρωποι – «ελατήρια».

Δεν γίνεται στην πορεία για την κατάκτηση ενός μεγάλου στόχου να μην υπάρξει στιγμή ή καμπή που να πιάσεις πάτο… Στον πάτο κάποιοι καταρρέουν και μένουν εκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα έως και μία ζωή («βαρίδια). Κάποιοι άλλοι («ελατήρια»), σε σύντομο χρονικό διάστημα ανασυγκροτούν τις δυνάμεις τους, μαθαίνουν από αυτό που τους συνέβη και επανέρχονται στην επιφάνεια.

10. Ατομισμός.

Δεν υπάρχει στόχος υψηλός που να κατακτήθηκε χωρίς την ομαδική δουλειά. Το μεγαλύτερο εμπόδιο είναι να μη χρησιμοποιώ τη λέξη «χρειάζομαι». Το πιο σημαντικό από όλα είναι ότι χρειαζόμαστε κοντά μας ανθρώπους που θα μας υποστηρίζουν, καθοδηγήσουν, ενθαρρύνουν. Ο ατομιστής μπορεί να κατακτήσει κάποιους στόχους. Δεν θα είναι ποτέ όμως υψηλοί! Ρωτήστε τους πρωταθλητές των ατομικών αθλημάτων. Γνωρίζουν πάρα πολύ καλά πόσο σημαντική είναι η υποστήριξη του προπονητή, του γιατρού και τόσων πολλών ανθρώπων που τους υποστηρίζουν στο δύσκολο έργο τους. Χωρίς την ομαδική προσπάθεια κανένας υψηλός στόχος δεν κατακτήθηκε.

Κλείνοντας θα ήθελα να επισημάνω πως σε όλες τις βιογραφίες πολύ πετυχημένων και ξεχωριστών ανθρώπων το πλέον κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών είναι η ύπαρξη υψηλών και ξεκάθαρων στόχων. Προφανώς η ύπαρξη των στόχων είναι μία κινητήρια δύναμη εξέλιξης και βελτίωσης της ζωής μας.

Μην προσαρμόζουμε τους στόχους μας για να τους φέρουμε στα μέτρα της ζωής μας. Ας προσαρμόζουμε τη ζωή μας στα μέτρα των στόχων μας.