Αγαπητό μου ημερολόγιο….
Προπονήθηκα σκληρά, στερήθηκα, κουράστηκα, πόνεσα αλλά τα κατάφερα. Τώρα ο αγώνας είναι λίγες μέρες μακριά.
Αν ανήκετε στην μειοψηφία των αθλητών που πριν τους αγώνες είναι cool, μένουν ανεπηρέαστοι και είναι σχεδόν αναίσθητοι (με την καλή έννοια), τότε μπράβο σας! Σας θαυμάζω και πιστέψτε με θέλω να σας μοιάσω! Αν πάλι είστε από τους αθλητές που όσο πλησιάζει η μέρα του αγώνα βιώνετε μια περίεργη κατάσταση (την οποία θα αναλύσω πιο κάτω) τότε welcome to the club!
Ο αγώνας είναι το τελευταίο και κορυφαίο σκαλοπάτι της προετοιμασίας. Αν γυμνάζεσαι έχοντας αγωνιστικές βλέψεις (ανεξαρτήτως επιπέδου) τότε περιμένεις πως και πως εκείνη τη μέρα, τη μέρα που όλοι σου οι κόποι θα πιάσουν τόπο, τη μέρα που πρώτα θα αναμετρηθείς με τον εαυτό σου και μετά με τους υπόλοιπους.
Ποια είναι όμως τα συνήθη προ-αγωνιστικά συμπτώματα που μπορούν να επηρεάσουν την απόδοσή μας αν δεν αντιδράσουμε;
1. Το άγχος είναι σίγουρα ο βασιλιάς καθώς προκαλεί ταχυκαρδία, πιθανή δύσπνοια, σφίξιμο στο στομάχι κ.ά. Όχι, δεν πεθαίνετε, είναι μια απόλυτα φυσιολογική αντίδραση.
2. Αρνητικές σκέψεις που ενισχύουν την αμφιβολία και τον φόβο της αποτυχίας.
3. Δίνουμε υπερβολική σημασία στο αποτέλεσμα του αγώνα. Επτά φορές αν πέσεις, 8 να σηκωθείς. Ίσως δεν πάει καλά ένας αγώνας, και; Αυτό πρέπει να μας κάνει να πεισμώσουμε όχι να τα παρατήσουμε.
4. Ερωτήσεις όπως «Είμαι αρκετά έτοιμος; Μήπως δεν έχω κάνει ότι χρειαζόταν; Έχω δουλέψει όσο θα ήθελα;» σκάνε σαν βόμβες η μια μετά την άλλη. Οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά κρύβονται μέσα στην προετοιμασία οπότε γράψτε σε ένα χαρτί την ερώτηση και προσπαθήστε να απαντήσετε κάνοντας μια αναδρομή. Θα δείτε ότι πιάνει!
Ο αγώνας είναι μια δοκιμασία τόσο σωματική όσο και ψυχική. Η απαισιοδοξία είναι θέμα διάθεσης, ενώ η αισιοδοξία θέμα θέλησης. Κάνοντας πρωταθλητισμό έχω βρεθεί σε αυτή τη θέση τουλάχιστον 50 φορές και σας λέω ειλικρινά μαγική συνταγή αντιμετώπισης των συμπτωμάτων δεν υπάρχει, υπάρχουν όμως τεχνικές που μπορούν να βοηθήσουν.
Έτσι λοιπόν δοκιμάστε τα εξής:
1. Βάλτε υλοποιήσιμους και ρεαλιστικούς στόχους σε κάθε αγώνα. Φυσικά και το να έχουμε μεγάλες προσδοκίες βοηθάει όμως είναι πολύ καλύτερο να είμαστε προσγειωμένοι και να ξέρουμε τι μας γίνεται. Έτσι αποφεύγουμε το αίσθημα της αποτυχίας και λαμβάνουμε τεράστια ικανοποίηση όταν καταφέρνουμε να επιτύχουμε έναν στόχο.
2. Υιοθετήστε την πεποίθηση «δίνω τον καλύτερο μου εαυτό άρα είμαι επιτυχημένος». Βάλτε στόχο να αποδώσετε αυτό που μπορείτε και κάτι παραπάνω. Παίζει πολύ σημαντικό ρόλο η αποφασιστικότητα. Η λιγοψυχία είναι για τους μη αγωνιστές και εσείς μπαίνετε για να αγωνιστείτε.
3. Σε συνέχεια της πιο πάνω πεποίθησης μιλήστε στον εαυτό σας και ενθαρρύνετέ τον τονίζοντας τα δυνατά σας σημεία. Δοκιμάστε το μπροστά σε έναν καθρέφτη και όχι τελευταία στιγμή και βιαστικά. Αυτό μπορείτε να το κάνετε και στην καθημερινή σας ζωή, θα σας βοηθήσει να ανακαλύψετε καλύτερα τον εαυτό σας και σίγουρα θα αυξήσει την απόδοση σας.
4. Ορίστε ένα χρονικό περιθώριο ανησυχίας για τον αγώνα πχ. 10 λεπτά και όταν περάσει μην επιτρέψετε άλλη σκέψη για το συγκεκριμένο θέμα.
5. Το βράδυ πριν τον αγώνα δώστε στον εαυτό σας λίγα λεπτά συγκέντρωσης, επαναλάβετε την τακτική που θα ακολουθήσετε και στη συνέχεια πάρτε αργές και βαθιές αναπνοές.
Όλα αυτά ήθελα να τα μοιραστώ μαζί σας όχι ως μία απλή παράθεση των εμπειριών μου. Άλλωστε υπάρχουν δεκάδες καταξιωμένοι αθλητές στη χώρα μας, πολύπειροι, ο καθένας με τα δικά του βιώματα και ιστορία.
[highlight text=”Ο απώτερος στόχος μου για όλα τα παραπάνω είναι ότι οι λέξεις «προετοιμασία», «αγώνας», «πρωταθλητισμός», μπορούν ως έννοιες να μεταφερθούν σε όλο το φάσμα της καθημερινής ζωής μας.”]Ανεξάρτητα από το επάγγελμα του καθενός τα παραπάνω tips θεωρώ ότι είναι χρήσιμα, άλλωστε όλοι μας δίνουμε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τους αγώνες μας στον στίβο της ζωής.
Κλείνω με μια φράση της κορυφαίας μαραθωνοδρόμου Paula Radcliffe που έχει τρέξει την απόσταση των 42.195 μέτρων σε 2:15.25 και μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για όλους μας:
Πότε μην καθορίζεις τα όρια σου, κυνήγησε τα όνειρα σου, μη φοβάσαι να ωθήσεις τον εαυτό σου στα όρια του και γέλα πολύ, σου κάνει καλό.