Σε συνέχεια του άρθρου για τη δύναμη των λέξεων παραθέτουμε φράσεις που δεν θα ακούσουμε ποτέ ή σπανιότατα θα τις χρησιμοποιήσουν άνθρωποι από διάφορους επαγγελματικούς κλάδους. Τυχαίο; Σίγουρα όχι. Κάτι που αποδεικνύει ότι ναι μεν δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές επιτυχίας, αλλά κάποια κοινά χαρακτηριστικά υπερέχουν στον τρόπο σκέψης και στο λεξιλόγιο των «ξεχωριστών» ανθρώπων.
1. «Αυτό δεν μπορώ να το κάνω».
Οι άνθρωποι που βάζουν τον πήχη ψηλά αποφεύγουν μία τέτοια φράση – στάση και την αντικαθιστούν με το «μπορεί να είναι δύσκολο, αλλά θα βρω τον τρόπο να τα καταφέρω».
2. «Έκανα τα πάντα μόνος μου».
Είχα διαβάσει πριν αρκετό καιρό σε ένα άρθρο του HBR (HARVARD BUSINESS REVIEW) για το φαινόμενο του ανθρώπου «καθρέπτης – παράθυρο». Ανέφερε πως οι άνθρωποι που ξεχωρίζουν για τις επιτυχίες τους αποδίδουν τα εύσημα στους συνεργάτες τους και στους γύρω τους (κοιτούν μεταφορικά έξω από το παράθυρο). Αντιθέτως οι άνθρωποι που μόνο αποσπασματικά είναι αποτελεσματικοί αποδίδουν την επιτυχία μόνο στον εαυτό τους (μεταφορικά κοιτούν τον καθρέπτη).
3. «Είναι πολύ νωρίς – Είναι πολύ αργά για να κάνω…»
Ποτέ δεν είναι πολύ νωρίς ή πολύ αργά για το οτιδήποτε. Γι’ αυτό και δεν είναι φράση που ένας άνθρωπος με στόχο, σκοπό, όραμα συνηθίζει να λέει. Πόσες φορές έχουμε ακούσει ιστορίες πολύ μεγάλων αθλητών που είτε πολύ πρωί, είτε πολύ αργά, έξω από τα καθιερωμένα ωράρια του μέσου όρου των υπολοίπων, έκαναν το «κάτι» παραπάνω. Για αυτούς δεν υπάρχει η σκέψη – φράση νωρίς – αργά…
4. «Είμαι πολύ απασχολημένος, δεν προλαβαίνω».
Υπάρχουν άνθρωποι που είναι συνεχώς απασχολημένοι… Συνήθως είναι ανοργάνωτοι, δεν αναθέτουν σε κανέναν τίποτα, είναι ανασφαλείς και δεν εμπιστεύονται κανέναν πλην του εαυτού τους. Μπορεί να είναι αποτελεσματικοί, αλλά σε ένα μέτριο πλαίσιο αναφοράς.
5. «Ήταν δική μου ιδέα»…
Παρθενογένεση επί της ουσίας δεν υπήρξε ποτέ… Οι άνθρωποι που έχουν έφεση στο στόχο και στο αποτέλεσμα δεν διεκδικούν την πατρότητα των ιδεών γιατί πολύ απλά εμπνέονται (και για αυτό στο τέλος εμπνέουν άλλους με τη σειρά τους) από άλλους ανθρώπους, ακούνε, συνθέτουν, προφανώς δημιουργούν και δεν έχουν κανένα απωθημένο για να κοινοποιήσουν τις πηγές των ιδεών τους.
6. «Δεν έχω χρόνο για διάβασμα»
Μετάφραση: Δε μου αρέσει πολύ να διαβάζω. Ξέρω κάποιοι εδώ θα αντιδράσουν. Εντάξει, εντάξει, μη φωνάζετε. Έχετε δίκιο. Τώρα θυμηθείτε πόσα πράγματα που σας αρέσουν βρίσκετε έστω και 20 λεπτά τρεις φορές τη βδομάδα για να τα κάνετε. Χρόνος για ό,τι βοηθάει την αυτοβελτίωσή μας, και υπάρχει, και αξίζει να τον βρίσκουμε. Είναι ένα από τα πλέον κοινά χαρακτηριστικά των ανθρώπων που υπερέχουν στον τομέα τους.
7. «Σιγά μην ο άλλος τα ξέρει καλύτερα από μένα».
Όπου άλλος, βάλτε όποιον εσείς θέλετε. Σε ένα ταξίδι μου στις Η.Π.Α., στην κεντρική είσοδο μίας μεγάλης αλυσίδας πολυκαταστημάτων διάβασα αυτό: “People who do things better than you, are your teachers, not your competition” («οι άνθρωποι που κάνουν τα πράγματα καλύτερα από εσάς είναι οι δάσκαλοί σας, όχι ο ανταγωνισμός σας»). Προφανώς και έχουμε να μάθουμε από τον «άλλον», όποιος και αν είναι αυτός.
8. Περιμένω να… «αλλάξει ο καιρός, οι νόμοι, ο προϊστάμενός μου ,ο πρωθυπουργός ,το γήπεδο που γυμνάζομαι… και τόσα άλλα!
Σαφέστατα το «περιμένω» έχει τη χρήση του, όπως και τόσα άλλα ρήματα της γλώσσας μας, όμως καλό είναι να το χρησιμοποιούμε στις εντελώς αναγκαίες μορφές του, π.χ. περιμένω τη σειρά μου στο ταμείο ή περιμένω το τρόλεϊ. Σκέψεις που μετατρέπονται σε φράσεις με το «περιμένω» δημιουργούν συνήθειες που δεν χαρακτηρίζουν όλους όσους δημιουργούν επιτεύγματα. Αυτοί δεν περιμένουν. Συνήθως… τους περιμένουν.
9. «Δε φταίω εγώ».
Συνήθως λέγεται αυτόματα. Τη συναντάμε σε ανθρώπους που έχουν σπάνια ταιριάξει με τη φράση – εχθρό του «δε φταίω εγώ», που δεν είναι άλλη από το «είναι δική μου ευθύνη». Δεκάδες πράξεις μας θα ήταν διαφορετικές αν αντικαθιστούσαμε το ένα με το άλλο. Σίγουρα δε γίνεται να φταίμε για όλα εμείς, αλλά δείτε το πιο απλά με ήρεμη διάθεση. Αποτελεί δύναμη να είναι δική σου η ευθύνη και σαφέστατα αδυναμία το ότι συνήθως φταίνε οι άλλοι. Οι άνθρωποι που βελτιώνονται και εξελίσσονται, πρώτα ψάχνουν να βρουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης και σπάνια πετούν την μπάλα στην κερκίδα… Συνήθως βάζουν γκολ και παίρνουν κύπελλα, βραβεία, μετάλλια.
Κλείνοντας θα ήθελα να επισημάνω για πολλοστή φορά τη δύναμη των λέξεων… Αλλάζοντας λίγο τις σκέψεις μας, λίγο τις λέξεις μας, αλλάζει όλο αυτό το τοπίο που στην πορεία ονομάζουμε συνήθειες! Ο Steve Jobs το έλεγε στη βιογραφία του ξεκάθαρα:
Στα πρώτα 30 χρόνια της ζωής σου δημιουργείς τις συνήθειές σου. Τα τελευταία 30 χρόνια της ζωής σου οι συνήθειές σου δημιουργούν εσένα.