Γεννηθήκαμε πρωτότυπα. Ας μην ζήσουμε τη ζωή μας ως μια φθηνή απομίμηση

Όλοι κάποια στιγμή είχαμε κρεμασμένες αφίσες στους τοίχους του δωματίου μας. Απεικόνιζαν ανθρώπους που θαυμάζαμε ως έφηβοι. Τραγουδιστές, αθλητές, ηθοποιούς και άλλους. Συνειδητά ή και ασυνείδητα τους είχαμε πρότυπα. Θέλαμε να τους μοιάσουμε και σε καθημερινές συζητήσεις τους αποθεώναμε.

Τι σημαίνει όμως η λέξη πρότυπο όταν αναφερόμαστε σε κάποιο άτομο;

Είναι ένα πρόσωπο του οποίου το παράδειγμα θέλουμε να ακολουθήσουμε. Συγκεντρώνει πολλά θετικά χαρακτηριστικά (κατά τη γνώμη μας) , είναι επιτυχημένο, λειτουργεί ως υπόδειγμα. Αποτελεί αντικείμενο θαυμασμού και αγάπης. Το πρότυπο για τον καθένα μας είναι σχετικό.

Ωστόσο με το πέρασμα των χρόνων η πραγματική έννοια του προτύπου έχει χαθεί και οι νέοι οδηγούνται σε επιλογές που τελικά δεν έχουν να τους προσφέρουν τίποτα. Υιοθετούν συμπεριφορές, επιλογές, τρόπους ντυσίματος, κινήσεις ή εκφράσεις ακόμα και τρόπο ζωής. Αυτό είναι το λάθος, η μίμηση που οδηγεί στην διαστρέβλωση του χαρακτήρα τους.

Τα ΜΜΕ και το internet σε μεγάλο βαθμό είναι υπεύθυνα γι’ αυτήν την παραμόρφωση καθώς παρουσιάζουν και προωθούν τη λάθος πλευρά. Πλέον ένας έφηβος έχει στο μυαλό του ότι για να θαυμάζει κάποιον πρέπει να έχει δόξα, λεφτά, να δίνει συνεντεύξεις, να κάνει διαφημίσεις κλπ.

Έχει χαθεί η ουσία και αντίστοιχα έχουν ισοπεδωθεί αξίες όπως το ήθος, η θέληση, η προσπάθεια και η αυτοθυσία που μπορεί να διδαχθεί κάποιος από ένα πραγματικό πρότυπό. Βλέπουμε αθλητές που κάνουν χρήση αναβολικών ακόμη και δολοφόνους, τραγουδιστές ναρκομανείς, ηθοποιούς βιαστές και όχι μόνο, που υπερπροβάλλονται. Παραστρατήματά τους καλύπτονται στον βωμό των χρημάτων. Μήπως τελικά δεν είναι τόσο «θεοί» όσο νομίζουμε; Πόσοι νέοι είναι σε θέση να μείνουν ανεπηρέαστοι;

Φυσικά δεν έχω σκοπό να αδικήσω σε καμία περίπτωση τους ανθρώπους που έχουν κάνει επιτυχία, είναι γνωστοί, δεν έχουν παρασυρθεί, είναι σωστοί, τίμιοι, έχουν κοπιάσει και πραγματικά μπορούν να αποτελέσουν παράδειγμα όχι προς μίμηση αλλά προς μελέτη!

Με όλα αυτά όμως καταλήγω στο συμπέρασμα ότι για να έχω κάποιον πρότυπο δεν είναι απαραίτητο να είναι διάσημος, εκατομμυριούχος, να έχει 10 γκόμενες και να καπνίζει πούρο. Υπάρχουν παντού γύρω μας καθημερινοί ήρωες που αξίζουν πολύ παραπάνω τον θαυμασμό μας και δυστυχώς για τους περισσότερους από αυτούς δεν υπάρχουν ούτε 5 λεπτά στην τηλεόραση έτσι ώστε να δούμε το «έργο» τους γιατί δεν «πουλάνε» όπως θα έλεγε ένας άνθρωπος του χώρου.

Το πρότυπο…

– Μας εμπνέει.

– Μας δίνει το έναυσμα για εξέλιξη, είναι στο χέρι μας πως θα το διαχειριστούμε.

– Μας προκαλεί να βάλουμε στόχο να γίνουμε κι εμείς αντίστοιχα πρότυπο για κάποιον άλλον.

Για μένα το πιο σπουδαίο πρότυπο είναι οι γονείς και πιστεύω πως θα συμφωνήσετε αν έχετε μεγαλώσει σε μια υγιή οικογένεια με αξίες, ιδανικά, κανόνες και το πιο σημαντικό αγάπη!

Οι γονείς μας φροντίζουν από την πρώτη μας ανάσα, κάνουν θυσίες, είναι δίπλα μας σε κάθε βήμα, μας στηρίζουν, κινούν γη και ουρανό, είμαστε η επέκταση του εαυτού τους και όλα αυτά; Από αγάπη, η αγάπη είναι η βάση για όλα.

Mε αυτά που ανέφερα παραπάνω δεν θα ήθελα να ισοπεδώσω τους επιτυχημένους και κατ’ επέκταση δημοφιλής ανθρώπους. Για να βρίσκονται εκεί που βρίσκονται έχουν κάτι ξεχωριστό. Σαφώς και είναι υγιές και φυσιολογικό σε μικρότερη ή και μεγαλύτερη ηλικία να έχουμε κάποιο πρότυπο. Το θέμα είναι μεγαλώνοντας να μάθουμε να ξεχωρίζουμε, να έχουμε αντίληψη και κρίση για το τι πραγματικά είναι άξιο θαυμασμού.

Κλείνοντας θέλω να μοιραστώ μαζί σας μια σκέψη – πεποίθηση του φίλου μου Άρη Μελισσουργού που βρίσκω απόλυτα σωστή και συγχρόνως ελάχιστα εφαρμοσμένη στη χώρα μας. «Μια κοινωνία αν θέλει να εξελιχθεί, να δημιουργήσει εκπληκτικά πράγματα, οφείλει να παράγει και να προάγει πρότυπα! Ανθρώπους που με το παράδειγμά τους, με τις πράξεις τους θα είναι οι φωτεινοί φάροι για όλους μας. Και λέω οι πράξεις τους γιατί «τα πρότυπα δεν μιλούν για τις πράξεις τους αλλά μιλούν οι πράξεις τους για αυτούς».