Μία από τις πολλές λαϊκές δοξασίες και/ή προλήψεις του λαού μας είναι αυτή που λέει πως ό,τι κάνεις την Πρωτοχρονιά, θα το κάνεις όλο το χρόνο και ό,τι μας συμβεί την πρώτη μέρα του χρόνου, θα μας ακολουθεί ολόκληρη τη χρονιά!
Ακόμα και αν δεν είσαι προληπτικός, το να ξεκινήσεις τη χρονιά σου κάνοντας πράγματα που θέλεις να κάνεις όλο τον χρόνο σίγουρα δε θα σε βλάψει. Για μένα, που όσο νά’ναι και λόγω πρωταθλητισμού πιστεύω λίγο σε αυτά, η δοξασία αυτή ήταν μια καλή αφορμή για να σηκωθώ να πάω για τρέξιμο για πρώτη φορά στη ζωή μου Πρωτοχρονιάτικα!!! Δεν το είχα κάνει ποτέ όσο έτρεχα αγωνιστικά, γιατί τότε ήταν ημέρα ξεκούρασης που τόσο είχα ανάγκη και έπρεπε να την εκμεταλλεύομαι. Φυσικά και παίχτηκε το όχι και τόσο σπάνιο debate στο μυαλό μου μεταξύ του μίζερου – καλοπερασάκια που βρίσκει δικαιολογίες vs του ενεργητικού – αποφασιστικού – αισιόδοξου εαυτού μου, με τις γνωστές ατάκες του πρώτου, τύπου «που να σηκωθείς τώρα Πρωτοχρονιάτικα, μέσα στο κρύο, μετά από ξενύχτι και σιγά, τι θα γίνει αν δεν πας» και την ασθενή στην αρχή, αλλά πιο σθεναρή αντίδραση του δεύτερου με υπενθυμίσεις όπως «το δύσκολο είναι να σηκωθείς, μετά είναι εύκολο, και να δεις τι ωραία θα νιώσεις έπειτα». Βέβαια, είχα φροντίσει να έχω και άλλο ένα έξτρα κίνητρο για να πάω… Παρέα! Και δη κάποιες από τις κοπέλες που προπονώ, οι οποίες πολλές φορές (όπως και οι άλλοι runners που συνεργάζομαι) με τον ενθουσιασμό τους και την ενέργειά τους μάλλον παρασύρουν εμένα παρά το αντίθετο!
Έτσι λοιπόν, σηκώθηκα, φόρεσα και ό,τι καινούριο έφερε ο Άγιος-Βασίλης από κάλτσες συμπίεσης, κολάν, μπλούζα, αντιανεμικό μέχρι σκουφάκι και καρδιοσυχνόμετρο/gps και βγήκα ολοκαίνουρια και με φρέσκια διάθεση να αντιμετωπίσω το νέο χρόνο, έτσι όπως ξέρω καλύτερα… Τρέχοντας! And it felt amazing!!! Ούτε κούραση, ούτε κρύο, ίσα – ίσα κάναμε και τζάμπα botox, λίφτινγκ και ανόρθωση! Τράβηξα και την πρώτη μου ever running selfie (βλέπε photo, can you tell what I feel?!) όπου, ειρήσθω εν παρόδω, απόρησα πως το κάνουν άλλοι σε γρηγορότερους ρυθμούς και πολύ μεγαλύτερες αποστάσεις, γιατί εγώ κόντεψα να κουτρουβαλιαστώ με pace 7 λεπτά/km!
Μετά το τρεξιματάκι, ένα απολαυστικό καφεδάκι με κουβέντες για σχέσεις, στόχους, αναζητήσεις, μια συνάντηση με πρόσωπο αγαπημένο και το φαγητό με γονείς και αδερφούλη τσεκαρίστηκαν στη λίστα των πραγμάτων που θέλω να κάνω όλο το χρόνο. Προσθέστε ότι μου έπεσε και το φλουρί, οπότε το 2015 ξεκίνησε για μένα με τους καλύτερους οιωνούς.
Η βραδιά της πρώτης μέρας του χρόνου με βρήκε να περιηγούμαι στο διαδίκτυο, όπου ξεκινώντας από μία αναζήτηση ταινίας (4 minute mile) μεταφέρθηκα σε άλλη ιστοσελίδα και διάβασα για το πως αυτό που οι εκφραστές της Νέας Εποχής (New Agers) αποκαλούν «νόμο της έλξης», (π.χ. το γνωστό απόφθεγμα από τον «Αλχημιστή» του Paulo Coelho «όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ, όλο το σύμπαν συνομωτεί για να το πετύχεις»), οι επιστήμονες το αποκαλούν δικτυωτό σύστημα ενεργοποίησης (Reticular Activating System RAS), το οποίο είναι ένα σύστημα στον εγκέφαλο που βοηθάει το μυαλό μας να αποφασίσει σε ποια πληροφορία να εστιάσει και τι να διαγράψει. Ουσιαστικά, όταν έχουμε ένα ξεκάθαρο και καθορισμένο στόχο-σκοπό και τον προσεγγίζουμε με σιγουριά και πίστη ότι θα τον επιτύχουμε (όπως λέμε Dream it…Believe it…Run it…) επηρεάζουμε αυτό το σύστημα που λειτουργεί σαν φίλτρο, με αποτέλεσμα να συγκεντρωνόμαστε και να προσέχουμε περισσότερο τα πράγματα που μας βοηθούν στην επίτευξη του στόχου και που μπορεί αλλιώς να μην είχαμε παρατηρήσει ποτέ. Ανακάλυψα στη συνέχεια και άλλα για το RAS, στα οποία θα επανέρθω στο μέλλον, αλλά αυτό που εγώ κρατάω και κυρίως επιβεβαιώνω είναι ότι υπεύθυνοι για την επιτυχία ή την αποτυχία είμαστε εμείς οι ίδιοι. Και το ότι έμαθα κάτι καινούργιο επίσης το προσθέτω στη λίστα με αυτά που θέλω να κάνω όλο το χρόνο. Να μαθαίνω για την επιστήμη μου, για τη ζωή, είτε διαβάζοντας, είτε ακούγοντας, είτε αφουγκράζοντας, είτε παρατηρώντας, είτε ταξιδεύοντας…
Και λίγο πριν τελειώσει η μέρα, ανακάλυψα και το απόφθεγμα:
I choose this life (ΕΓΩ ΕΠΙΛΕΓΩ ΑΥΤΗ ΤΗ ΖΩΗ)
Ήρθε στην κατάλληλη στιγμή να μου υπενθυμίσει ότι υπεύθυνη για τη στάση μου απέναντι σε ό,τι μου συμβαίνει, για τις αποφάσεις μου και τις πράξεις μου, είμαι εγώ. Η συντάκτης του άρθρου αναφέρει ότι η συγκεριμένη φράση της έδινε αυτοπεποίθηση, κατεύθυνση και ένα αίσθημα κυριότητας σε δύσκολες στιγμές και μάλιστα την επαναλάμβανε τέσσερις φορές με έμφαση κάθε φορά σε διαφορετική λέξη. Το δοκίμασα και εγώ και είναι καταπληκτικό πως αλλάζει το νόημα παραμένοντας όμως ουσιατικά το ίδιο. Επίσης μου αρέσει το «επιλέγω» αντί για το «επέλεξα» που το είδα αλλού, γιατί με επικεντρώνει στο σημαντικό τώρα, που μπορεί πάντα να είναι καλύτερο από το χθες και ενέχυρο για ένα ακόμα καλύτερο αύριο.
Κάπως έτσι λοιπόν έκλεισε για μένα η πρώτη μέρα του χρόνου και σήμερα ένας στόχος ήδη επιτεύχθηκε. Εγώ επιλέγω να εκτεθώ και να μην λογοκρίνω τον εαυτό μου!
Να έχετε μία υπέροχη νέα χρονιά, όπως εσείς την επιθυμείτε!
Υ.γ. Και επειδή το χιούμορ είναι απαραίτητο σας παραθέτω ένα τελευταίο από την Πρωτοχρονιάτικη περιήγηση στο διαδίκτυο.
Πηγές: