Αξία έχει η συμμετοχή και όχι η νίκη

«Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα παιδί που στο σχολείο κοιτούσε συνεχώς το ρολόι του. Μετρούσε αντίστροφα όχι για να γυρίσει γρήγορα στο σπίτι του όπως οι περισσότεροι συμμαθητές του αλλά για να έρθει η ώρα της προπόνησης…» Πείτε την αλήθεια! Διαβάζοντας την παραπάνω παράγραφο κάποιοι από σας γυρίσατε πίσω στον χρόνο και είδατε … Read more

Με τον αθλητισμό δεν χτίζεις χαρακτήρα, τον ανακαλύπτεις

Ήμουν ούτε λίγο ούτε πολύ 10 χρονών όταν ανακοίνωσα στους γονείς μου ότι θέλω να ασχοληθώ με τον στίβο (και λέω ανακοίνωσα γιατί ήμουν αποφασισμένη ότι θα το κάνω πάση θυσία με το πείσμα που διακατέχει ένα μικρό παιδί). Έτσι κι έγινε. Δεν ζήτησα κάτι παράλογο, άλλωστε ήδη η γυμναστική ήταν το αγαπημένο μου μάθημα … Read more

Τραυματισμός: άλλαξε τον τρόπο που τον αντιμετωπίζεις!

Όσοι ασχολούμαστε με τον αθλητισμό είτε επαγγελματικά είτε ερασιτεχνικά έχουμε ένα κοινό, είμαστε αθλητές. Όλοι κάνουμε προπόνηση, πιεζόμαστε, ξεπερνάμε τα όρια μας και φυσικά όλοι… τραυματιζόμαστε. Ένας φίλος σε συζήτηση που είχαμε για τους τραυματισμούς, ακούγοντας την άποψή μου ότι κάποια στιγμή όλοι μπορεί να τραυματιστούμε, μου είπε: «Μα δεν είναι φυσιολογικό να τραυματιζόμαστε». Κι … Read more

Dream it… Believe it… Run it…

Dream it... Believe it... Run it...

Το Σεπτέμβριο του 2010 στη διάρκεια ενός τρεξίματος στην παραλία της Βούλας μαζί με τους τότε αθλητές και αθλήτριές μου και θέλοντας να έχουμε ένα motto που θα μας εμπνέει αλλά και θα μας εκφράζει ως νοοτροπία ομάδας, προέκυψε το Dream it… Believe it… Run it… το οποίο παραμένει από τότε ένα από τα αγαπημένα … Read more

Η δική μου πρώτη του χρόνου

Μία από τις πολλές λαϊκές δοξασίες και/ή προλήψεις του λαού μας είναι αυτή που λέει πως ό,τι κάνεις την Πρωτοχρονιά, θα το κάνεις όλο το χρόνο και ό,τι μας συμβεί την πρώτη μέρα του χρόνου, θα μας ακολουθεί ολόκληρη τη χρονιά! Ακόμα και αν δεν είσαι προληπτικός, το να ξεκινήσεις τη χρονιά σου κάνοντας πράγματα … Read more

Γιατί αγαπώ το τρέξιμο

Το 1977, σε ηλικία εννέα ετών, αποφάσισα σε μια… καρμική στιγμή εισόδου στο γήπεδο του Πανιωνίου Γ.Σ.Σ. ότι θα τρέχω και θα γίνω αθλήτρια του στίβου. Τότε βέβαια τρέξιμο θεωρούσα τα 100 μέτρα. Και δεν ενθουσιαζόμουν καθόλου μέχρι τα δεκαοχτώ μου όταν έπρεπε να τρέχω μισάωρα, τα οποία θεωρούσα απίστευτα μεγάλα σε διάρκεια. Τελικά, μέχρι … Read more