5 λόγοι που δίνουν αξία στο ρίσκο

Για όλους μας έχουν υπάρξει και θα υπάρξουν στιγμές όπου καλούμαστε να πάρουμε αποφάσεις που εμπεριέχουν ρίσκο και αφορούν τόσο στα επαγγελματικά, όσο και στα προσωπικά μας ζητήματα. Μπορεί να θέλετε να αλλάξετε επαγγελματική καριέρα ή τόπο κατοικίας, να παραιτηθείτε από την τωρινή σας εργασία και να ξεκινήσετε κάτι δικό σας. Ό,τι και αν είναι αυτό για το οποίο καλείστε να πάρετε μια απόφαση, το να ρισκάρετε είναι εξ ορισμού κάπως αγχωτικό, είτε αναφέρεται σε κατάσταση που συνεπάγεται έκθεση σε κίνδυνο, είτε σε κάποια ενέργεια η έκβαση της οποίας είναι απρόβλεπτη και αβέβαιη και μπορεί να μας οδηγήσει σε αποτυχία ή κάποια άλλη μορφή απώλειας (φήμης, χρημάτων, κοινωνικής θέσης, υπερηφάνειας κ.λ.π.). Αν το καλοσκεφτείτε πολλές φορές στη διάρκεια της ημέρας ρισκάρετε. Όπως όταν καπνίζετε ή οδηγείτε, αλλά αυτό συμβαίνει ασυνείδητα. Όταν όμως πρέπει να πάρετε σημαντικές αποφάσεις που εμπεριέχουν ρίσκο, τότε υπάρχει αλληλεπίδραση από πρόθεση με την αβεβαιότητα της έκβασης των πράξεών σας, οι οποίες θα σας «ανταμείψουν» με μεγάλα οφέλη ή μεγάλες απώλειες.

Θα μου πείτε, μετά από τέτοια εισαγωγή ποιος ο λόγος να ρισκάρουμε; Παραθέτω… μερικούς:

1. Γιατί ασχέτως αποτελέσματος, μας κάνει πιο δυνατούς και αποκτούμε μια βαθύτερη επίγνωση των δυνατοτήτων, των ενδιαφερόντων και των ονείρων μας.

2. Γιατί μας βοηθάει στην οριοθέτηση ξεκάθαρων στόχων, αφού ρισκάρουμε πιο εύκολα για κάτι που θεωρούμε σημαντικό.

3. Γιατί μας επιτρέπει να νιώθουμε δυναμικοί και υπεύθυνοι για τη ζωή μας αφού παίρνουμε εμείς τις αποφάσεις για τα σημαντικά θέματα που μας απασχολούν και δεν περιμένουμε μοιρολατρικά να συμβούν τα πράγματα από μόνα τους (αναλαμβάνουμε δράση για να βγούμε από τη «ζώνη άνεσης» μαςelink).

4. Γιατί μας επιτρέπει να αντιμετωπίσουμε και να κατακτήσουμε τους φόβους μας.

5. Γιατί είναι συναρπαστικό!!! Μας κάνει να νιώθουμε ζωντανοί.

Προσωπικά, από παιδί έπαιρνα ρίσκα. Βέβαια αυτό που ρίσκαρα τότε ήταν κυρίως η σωματική μου ακεραιότητα από άγνοια κινδύνου κυρίως, όπως τα περισσσότερα παιδιά. Η δική μου γενιά ήταν αυτή που ακόμα έπαιζε μπάλα στους δρόμους, που κατεβαίναμε τις κάθετες κατηφόρες δυο – δυο με το δανεικό ποδήλατο χωρίς φρένα με… τα χίλια, που τρυπώναμε στις άπειρες οικοδομές και κρεμόμασταν από ό,τι βρίσκαμε και άλλα χειρότερα που τώρα καταλαβαίνω ότι κάποιο άγιο είχα και την σκαπούλαρα μόνο με ανοιγμένα γόνατα και αγκώνες αμέτρητες φορές. Ήταν πάντως συναρπαστικό!!!

Μεγαλώνοντας, στα χρόνια που έκανα αγωνιστικό αθλητισμό, σαφώς και ρίσκαρα στους αγώνες από άποψη τακτικής. Είτε ξεκινώντας γρήγορα από την αρχή της κούρσας, είτε κάνοντας μία έντονη αλλαγή ρυθμού στο 100% της ταχύτητας μου σε κάποιο συγκεκριμένο σημείο του αγώνα. Το αποτέλεσμα άλλες φορές ήταν θριαμβευτικό για μένα και άλλες όχι. Ίσως κάποιες φορές να ένιωσα ακόμα και ένα συναίσθημα ταπείνωσης όταν τερμάτιζα, αλλά αισθανόμουν καλύτερα τις φορές που είχα διακινδυνεύσει να χάσω ρισκάροντας παρά τις φορές που έφευγα από τον αγώνα μην έχοντας αναλάβει καμία πρωτοβουλία εξαιτίας του φόβου μιας πιθανής αποτυχίας. Ρισκάροντας, έμαθα και βελτίωσα τα αδύνατα σημεία μου, αλλά ακόμα πιο σημαντικό ήταν ότι ανακάλυψα ότι ήμουν καλύτερη από αυτό που πίστευα και συνέχιζα να προσπαθώ ακόμα περισσότερο.

Από τότε μέχρι σήμερα έχω πάρει αποφάσεις που περιελάμβαναν «υπολογισμένο» ρίσκο κυρίως στον επαγγελματικό τομέα, όπως η απόφαση της μετάβασής μου στις ΗΠΑ, αλλά ρίσκο υπήρχε και σε αποφάσεις αποχώρησης μου από κάποιους χώρους. Γενικά μπορώ να πω ότι δεν έχω μετανιώσει για κανένα από τα ρίσκα που έχω πάρει και οραματίζομαι και σχεδιάζω τα επόμενα, με σύνεση, υπομονή και συγκρατημένο ενθουσιασμό.

Τί μπορούμε όμως να κάνουμε -κατά την προσωπική μου άποψη- για να βοηθήσουμε τον εαυτό μας και να βρούμε το κουράγιο που απαιτείται για να ρισκάρουμε, έχοντας περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας;

1. Καταρχάς, αναρωτηθείτε αν θα επωφεληθείτε, έτσι όπως αναμένετε, παίρνοντας το συγκεριμένο ρίσκο. Αν έχετε αμφιβολίες ίσως πρέπει να αναβάλετε το ρίσκο και να προετοιμαστείτε καλύτερα.

2. Αναλογιστείτε το χειρότερο σενάριο που μπορεί να συμβεί αν ρισκάρετε. Αν μπορείτε να δεχτείτε αυτή την έκβαση, τολμήστε το, αν όχι αναβάλετέ το μέχρι να βελτιωθούν οι ικανότητές σας ή το επίπεδο αυτοπεποίθησής σας.

3. Αναλογιστείτε τι επιπτώσεις έχει ή αποφυγή του ρίσκου, σκεφτόμενοι πως θα είσαστε σε ένα χρόνο από τώρα αν παραμείνετε αδρανείς. Καμιά φορά μπορεί να μην ξέουμε ακριβώς τι θέλουμε αλλά να είμαστε σίγουροι τουλάχιστον για αυτά που δεν θέλουμε.

4. Αν αποφασίσετε να ρισκάρετε να έχετε ένα πλάνο δράσης, συγκεντρώνοντας όλες τις απαραίτητες πληροφορίες και οδηγίες ώστε να είστε καλύτερα προετοιμασμένοι. Καλό είναι επίσης να έχετε εναλλακτικές.

5. Τιμήστε το επίπεδο ανοχής στο ρίσκο που έχετε. Η αντίληψη του ρίσκου είναι καθαρά υποκειμενική και για αυτό θα πρέπει να είμαστε ειλικρινείς σχετικά με το μέγεθος του ρίσκου που μπορούμε να διαχειρστούμε και κυρίως να μην παρασυρόμαστε από τους άλλους.

Να θυμάστε ότι από τη στιγμή που είχατε το κουράγιο να ρισκάρετε και επομένως να εκτεθείτε αξίζετε συγχαρητήρια! Είτε επιτύχετε, είτε αποτύχετε, θα έχετε κερδίσει σε εμπειρίες και αυτογνωσία για το τι είστε ικανοί να κάνετε. Έτσι και αλλιώς η ζωή μας γράφεται από αυτά που τολμήσαμε να κάνουμε. Αν είναι να φοβόμαστε κάτι, ας μην είναι η αποτυχία αυτή, αλλά το να μετανιώνουμε για όσα δεν κάναμε.

Only those who will risk going too far can possibly find out how far they can go. (T.S. Eliot)