Ο εαυτός μας: καλύτερος φίλος και χειρότερος εχθρός μας

«Γνωρίζω πως αυτό που κάνω δεν οδηγεί κάπου. Δεν το πιστεύω, αλλά το κάνω». Υπάρχουν πολλές παρόμοιες τέτοιες φράσεις που σίγουρα κάτι μας θυμίζουν…

Με αφορμή τέτοιου είδους εκφράσεις αναρωτιέμαι: Έχουμε συνειδητοποιήσει πως τα περισσότερα χρόνια της ζωής μας θα τα περάσουμε (αυτό είναι απόλυτα βέβαιο) με τον εαυτό μας; Δε θα ήταν καλύτερο λοιπόν από αυτή την απόλυτη διαπίστωση να είμαστε συμφιλιωμένοι με τον εαυτό μας; Πόσα πράγματα θα κάναμε καλύτερα αν αντιμετωπίζαμε τον εαυτό μας σαν φίλο;

Ακολουθούν μερικά tips ώστε να μπορέσουμε να δούμε τον εαυτό μας ως φίλο και όχι ως εχθρό.

1. Αποενοχοποιείστε τον εγωισμό. Το να φέρομαι ορισμένες φορές το ίδιο καλά στον εαυτό μου και στους φίλους μου είναι απόλυτα υγιές. Το να θεωρώ το κέντρο του κόσμου τον εαυτό μου είναι ο ορισμός του εγωκεντρισμού και επί της ουσίας είναι ελάττωμα. Το να μην παραμερίζω μόνιμα τα «θέλω» μου και να διεκδικώ το καλύτερο για εμένα είναι προτέρημα.

2. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο χάσιμο χρόνου από το να κριτικάρω τις πράξεις των γύρω μου. Υπάρχει κάτι υπερπολύτιμο και ονομάζεται αυτοκριτική. Βασικό συστατικό στην αληθινή φιλία με τον εαυτό μου: Του λέω αλήθειες.

3. «Εγώ είμαι λογικός, ελάχιστα συναισθηματικός». «Εγώ είμαι πολύ συναισθηματικός άρα δεν μπορώ να λειτουργήσω με τη λογική». Χμμμμ… Δες τον εαυτό σου ως φίλο και όχι ως εχθρό. Θα έχεις κάνει ένα μεγάλο βήμα σε αυτό που ονομάζεται ισορροπία! Κάποιες φορές θα είσαι περισσότερο συναισθηματικός και λιγότερο λογικός, κάποιες άλλες το αντίστροφο. Αν δεις τον εαυτό σου από τη σκοπιά του φίλου σίγουρα θα δεις ποιες είναι αυτές οι «κάποιες φορές».

4. Κοιτώ τον καθρέπτη όχι μόνο για να δω αν είμαι περιποιημένος ή αν ο κόμπος στη γραβάτα είναι σωστός. Κοιτώ τον καθρέπτη για να δω μέσα στα μάτια μου αν οι πράξεις μου θα έκαναν υπερήφανους τους ανθρώπους που με αγαπούν.

5. Ο Βενιαμίν Φραγκλίνος έδινε μία συμβουλή. Να λέμε στον εαυτό μας το πρωί «τί καλό θα κάνω σήμερα;» και το βράδι «τί καλό έκανα σήμερα;».

6. Δεν υπάρχει άνθρωπος ο οποίος την ώρα που αποφασίζει κάτι πιστεύει πως παίρνει μία λάθος απόφαση. Τη στιγμή μιας απόφασης όλοι πιστεύουμε πως παίρνουμε τη σωστή. Δοκιμάστε να το «συζητήσετε» λίγο με τον εαυτό σας πριν αποφασίσετε κάτι. Ζητήστε τη «συμβουλή του» και απλά φανταστείτε τον εαυτό σας, όσο αυτό είναι εφικτό, 6 μήνες μετά. Θα εκπλαγείτε…

7. Μην συμπεριφέρεσαι σαν να είσαι καλύτερος από οποιονδήποτε άλλον. Μην επιτρέπεις όμως σε οποιονδήποτε να συμπεριφέρεται σαν να είναι καλύτερος από εσένα. Με… εκτιμώ. Ούτε με υπερτιμώ, αλλά ούτε και με υποτιμώ!

8. Φαντάσου πως θα μπορούσε να είναι η ζωή σου αν τολμούσες να αλλάξεις. Δεν υπάρχει το αξιοθαύμαστο στο να είσαι ανώτερος από άλλους ανθρώπους. Το θαυμαστό είναι να είσαι ανώτερος από τον προηγούμενο εαυτό σου.

9. Για σκεφτείτε λίγο μετά από αρκετά χρόνια από το σήμερα να πείτε… Εύχομαι να είχα το κουράγιο να ζήσω τη ζωή μου όπως την ήθελα στα αλήθεια, κι όχι όπως ήθελαν οι άλλοι. Όπως είχε επισημάνει ο Fritz Perls «εγώ είμαι εγώ κι εσύ είσαι εσύ. Εγώ δε βρίσκομαι σε αυτόν τον κόσμο για να ικανοποιώ τις προσδοκίες σου. Ούτε κι εσύ βρίσκεσαι σ’ αυτόν τον κόσμο για να ικανοποιείς τις δικές μου. Όταν εσύ κι εγώ συναντιόμαστε είναι ωραίο. Κι όταν δε συναντιόμαστε, τίποτα δεν μπορεί να γίνει».

10. Όταν κάποιος μας στενοχωρεί, να το γράφουμε στην άμμο και όταν κάποιος κάνει κάτι καλό για μας, να το χαράζουμε στην πέτρα. Με αυτό τον τρόπο φτιάχνουμε έναν γαλήνιο εαυτό, με λιγότερο θυμικό και περισσότερη ευγνωμοσύνη.

11. Αν δεν σου αρέσει κάτι, άλλαξέ το. Αν δεν μπορείς να το αλλάξεις, άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο το βλέπεις. Αυτό θα σε κάνει πιο ευέλικτο και προσαρμοστικό.

12. Είναι πολύ πιο εύκολο να αλλάξεις τον τρόπο που σκέφτεσαι για κάποιον παρά τον τρόπο που σκέφτεται αυτός!

13. «Όλες οι δυστυχίες του ανθρώπου προέρχονται από το ότι δεν είναι ικανός να καθίσει ήσυχα μόνος του σε ένα δωμάτιο». Blaise Pascal( Γάλλος Στοχαστής)

Το να συνυπάρξουμε ήρεμα και σιωπηλά κάποιες στιγμές με τον εαυτό μας είναι απαραίτητο. Πώς αλλιώς θα κάνουμε όλα τα παραπάνω; Μην επιδιώκετε λοιπόν μονίμως την παρουσία των άλλων ανθρώπων. Βρείτε έστω λίγο χρόνο, επιδιώξτε το.

Ένας «καλύτερος» εαυτός, ένας εαυτός φίλος μας, δε μας κάνει πιο εγωιστές. Ίσα – ίσα το αντίθετο, ένας βελτιωμένος, εξελίξιμος εαυτός, μας οδηγεί στην κατεύθυνση για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Έτσι θα βλέπουμε τους άλλους λιγότερο σαν απειλή και περισσότερο σαν υπόσχεση. Θα έχουμε κάτι να δώσουμε και όχι μόνο να πάρουμε από τον διπλανό μας.

Κάνοντας τον εαυτό μας φίλο θα είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε με περισσότερη επιείκεια και ανοχή τους γύρω μας γιατί απλά θα έχουμε συνειδητοποιήσει ότι μόνοι μας δεν μπορούμε να καταφέρουμε τίποτα.

Σίγουρα θα είμαστε πιο «ανοιχτοί» άνθρωποι ώστε να δείχνουμε σε όλους όσους αγαπάμε ότι αυτοί είναι το κέντρο του κόσμου και όχι εμείς…